POLISH TRANSCRIPT BELOW — ENGLISH TRANSLATION OF TRANSCRIPT HERE

Many cite Archbishop Viganò who talks around the issue, but here is a true successor of the Apostles who speaks directly on the most urgent issue of our day. You won’t hear his voice in the controlled Catholic Media, who have a secret alliance with the Globalists, Modernists or Secret Services never to put in doubt Bergoglioàs authority.

Is the Abdication of Pope Benedict XVI questionable?

by Archbishop Jan Pawel Lenga, M.I.C., D. D.

Ordinary Emeritus of the Diocese of Karaganda, Khazikstan

I would like to go into the history of a the Catholic Church a little bit from the time Jesus Christ established His Church. He chose his twelve apostles and, looking at His choice from a human point of view, as God he could have made a better selection. Rejected as the Messiah by Judaism he built His Church with his chosen apostles. These included Judas who would betray Him for money, and Peter, whom he entrusted with full authority for His Church, who would also betray Him. He disowned Him three times in a cowardly way when challenged after the arrest of Jesus. While he was sitting at the fire in the hall of the high priest’s house a servant woman said: “This man was also with him” and Peter denied Him, saying “Woman, I know him not”. Peter denied that he knew Jesus three times but Christ still handed the authority over His Church to Peter.

When Jesus nominated Peter as the head of the apostles, He said “Simon, Simon, behold Satan hath desired to have you that he may sift you as wheat. But I have prayed for thee that they faith fail not; and thou, being once converted, confirm thy brethren”. (Luke: 31-32) Jesus gave this task to Peter whom we can see was not the wisest or strongest of men and who did not demonstrate faithfulness even at that time before His crucifixion and death when simply asked if he knew Jesus.

So over the course of centuries the Church of Christ has chosen many weak shepherds who sometimes through human weakness betrayed the Church, who were cowards and who were prone to be influenced by, and gave in to, various external pressures such as heresies, schisms and contrary opinions.

In the history of the papacy there have been several serious scandals, some “Lothario” popes, some with wives and children. The Church is composed of human beings with human weaknesses and has to trust in Christ who is its head. If that trust is lacking, especially in the pope, then damage and confusion are inevitable. The human element can have a crippling effect. In the past there have been abdications from the papacy but those abdicating retired to private life or assumed non-papal roles. They certainly did not continue to wear white soutanes.

During the Western Schism, there were three claimants to the papal office, each supported by different political allegiances. The matter was resolved by the Council of Constance (1414-1418) when two of the claimants abdicated and the third was excommunicated. A new pope was elected to resolve this imbroglio. This, of course, is a matter for historians and I only mention it here to indicate the confusion that can be caused in the Church by human interests. It must also be said that there have been many saintly popes from the first century of the Church’s existence and onwards. There have been many martyrs for the faith, killed for their faithfulness to Christ. The good are attacked because Satan never wants the Church to be the lodestar of this world, showing people the way to salvation.

To conclude these comments, the Church is structured using weak human nature but God is its foundation. The problems arise through humans acting according to human nature and not focusing on God. We remember when Christ strongly rebukes Peter, who knows that Jesus is to go to Jerusalem and to die there and says “Do not go there Lord”. Jesus replies, “Get behind me Satan, thou art a scandal unto me because thou savourest not the things that are of God but the things that are of men” (Matt: 16, 22-23). This confirms that we need to think in God’s terms and not in human terms. The successors of Peter often act like Peter who told Christ “Do not do this” but when Jesus rebuked him and prayed for him he was strengthened by the Holy Spirit.  After the rebuke Peter goes and preaches and three thousand are converted instantly through his being strengthened by the power of the Holy Spirit. Without this strength he is weak, like us. Likewise with Peter’s successors.

I have not denied Christ in front of some mob like Peter. I am not saying this out of pride, boasting that I am stronger than Peter. I have avoided this denial thanks to God’s grace. But Peter has shown me that I could do it. We do not know when we might do it and in what circumstances. As Holy Scripture says: “Wherefore, he that thinketh himself to stand, let him take heed lest he fall” (1 Corinthians: 10,12). Thus we cannot put on human airs and graces but we must rely on God’s grace which He wishes to give us in abundance.

We now know that since the first half of the 19th Century Freemasonry has plotted to destroy the Catholic Church by infiltration. In 1820 the Italian masonic lodge “Alta Vendita” produced a plan called The Permanent Instruction. In this document it says: “The Pope, whoever he is, will never come to the secret societies; it is up to the secret societies to take the first step towards the Church, with the aim of conquering both of them”. It also stated: “The task that we are going to undertake is not the work of a day, or of a month, or of a year; it may last several years, perhaps a century. . . .Now then, to assure ourselves a pope of the required dimensions, it is a question first of shaping for this Pope a generation worthy of the reign we are dreaming of. Leave old people and those of a mature age aside; go to the youth, and if it is possible, even to the children. . . .You will contrive for yourselves, at little cost, a reputation as good Catholics and pure patriots. This reputation will put access to our doctrines into the midst of the young clergy, as well as deeply into the monasteries. In a few years by the force of things, this young clergy will have over-run all the functions; they will form the sovereign’s council, they will be called to choose a pontiff who should reign”.

At the beginning of the 20th Century, following the death of Pope Leo XIII, the Conclave was going in favour of a candidate suspected of masonic contacts. After the third ballot Cardinal Jan Puzyna de Kozielsko of Kraków who had asked Emperor Franz Joseph to use the veto which was the right of The Holy Roman Emperor, used his veto. As a result of this intervention Pope Pius X was elected. This was a good example of a difficult situation being resolved through the influence of a good cardinal.

Then we had the Second Vatican Council which was the Council that damaged everything, actually damaging the concept of the Divinity of Christ, and shattered the foundations of the Catholic Church. And after fifty years we can see what degradation has befallen the Catholic Church through the popes who conducted the Second Vatican Council. Such a situation for damage had begun earlier. In his last three years before his death, Pius XII was not really in charge of the Church. In fact the governance within the Church was administered by Archbishop Montini till 1954. However, the most dangerous modernist was Cardinal Bea from Germany who was Pius XII’s confessor. Even as a hypothesis he knew the pope’s aspirations and using the power of such a close relationship with the pope he applied the most damaging Modernist influences.

Another Modernist was responsible for the Church’s external relations during the later years of the pontificate of Pope Pius XII when he was no longer effectively in control. The liberal Montini was meeting the most influential freemasons in the USA and what he was concocting with them God only knows; Eternity and the Final Judgment will show. We must not place too much emphasis on this but neither can we ignore it.

And then, after the death of Pope Pius XII, when the very conservative and faithful Italian Cardinal Siri of Genoa was the foremost candidate for the papacy, influential organizations like the KGB and the CIA were allegedly influencing the various cardinals engaged in the conclave. They did not just fly from Heaven to have a conclave. Each one of them was in some way under scrutiny and influence during their careers in their various countries, be it the USA, Germany or elsewhere. And they finally decided not for Cardinal Siri but for Cardinal Roncalli, John XXIII.

As we know, in Poland, Communists erected a monument in city of Wrocław in honour of John XXIII. No eggs were ever pelted at that monument. In contrast, eggs are thrown at John Paul II. His teaching is mocked. We can draw our conclusions, using the brains we have been provided with.

Such was the situation in the Catholic Church.

The first leader to greet John XXIII after his elevation to the papal throne was Nikita Khrushchev, the General Secretary of The Communist Party of the Soviet Union. Was that telling us something? Nothing simple, extraordinary. Communism, an entirely Godless organization, on the surface had nothing to do with the papal election, but everything was . . . as it was.

In his memoirs John XXIII wrote that he did not know why he had called the Council. He was ill and soon to die. His successor, Paul VI could have put the Council on hold but chose to continue it. Malachi Martin claims that in a Satanic ceremony held in the USA and participated in in the Chapel of St Paul  in the Vatican, Satan was enthroned on 29 June, 1963. This was at the beginning of the reign of Paul VI.

And that was the shape of matters during the whole pontificate. The Paul VI carried on for 10 years in a way that destroyed the traditional liturgy and then he said that

 “From some crack the smoke of Satan has entered the Temple of God”. And who introduced this smoke? If not himself with the actions of his pontificate? Today he is a saint just by the will of Bergoglio as there is no significant miracle that can be attributed to him. In the same way John XXIII was canonized without a significant miracle. Canonization requires certain conditions. I am saying what is known to the whole world. I am not rediscovering America.

Whereas Cardinal Ratzinger was chosen to be Pope as Benedict XVI the freemasons in the Church were already planning for Bergoglio to be Pope but because they considered it too early and that it would raise objections from various bishops and also the faithful they allowed Benedict to rule for a period of time (surely with a heavy heart). But when they saw that he was intending to rule maintaining the policies of John Paul II, at least as far as possible, they began causing various crises, especially with the Vatican Bank but also with some of his statements. They ignored him at all levels. We remember when Benedict XVI visited Germany and they did not welcome him. They refused to shake him by the hand, displaying their ignorance and pride. That indicated the true state of affairs. We may acclaim “the Pope, the Pope” but the Pope needs his army of supporters. A general needs his troops. He cannot just brandish a sabre on his own. He had to carry out his pontificate without loyalty.

When Benedict abdicated he gave tiredness as a reason. But was he so tired that he had to abdicate? He does not appear to have been ill and is still alive today. After eight years of Bergoglio’s pontificate Benedict is still alive and can see all the effects of his abdication. He can see that the Church has been damaged during these eight years even more than it was damaged during the pontificates of the popes that preceded him.

When he abdicated Benedict read the text of his abdication in Latin and in the text Latin scholars have identified about twenty grammatical errors. Admittedly Benedict was not speaking Latin every day. Perhaps if he had written the abdication text in German it would have been faultless. But Benedict is an excellent Latin scholar.

In the abdication speech he says he is withdrawing from the pontificate because he is ill and infirm and therefore cannot fulfill the duties any more so it would be better to hand over to someone else. But he distinguishes between the “administration” of the papacy and the “munus”, the Divine “gift” of the papacy. He does not decline the munus but retains it. I can clarify this with an example. If the bishop of a diocese is ill he can entrust the auxiliary bishop with the administration of the diocese (for example: confirmations, visiting parishes, ordaining priests etc) while he retains his role as the Ordinary, and this is right.

It would appear that Benedict XVI, seeing that he still wears the white soutane, the papal fisherman’s ring, the red shoes, and all the papal outfit, as he is not an ignorant person who does not understand what he is doing but he wears these clothes and symbols without explanation. These are external signs that suggest that, in the Polish saying, “somewhere a dog is buried” meaning there is a hidden reason. When we remember when John Paul II was in the last years of his pontificate quite ill and looking unwell, the freemasons in the Church wanted to change him. And when John Paul II was giving his speeches from the balcony of St Peter, we could see millions of people out there, watching this agonising but still manful statesman who would not surrender to abdication, but was fighting until the end to pass at least something along to people. And people were coming in even greater numbers to see this elderly  man who from the window of his room speaking God’s words to the whole world. It was said that there were more people there than at the dances and concerts of Michael Jackson.

However it was ascertained between John Paul II and, at that time, Cardinal Ratzinger, that a pope who abdicates from the papal ministry, has to say in his statement: “I renounce the munus”. When one renounces the munus, one renounces the ministry too. But if one renounces the ministry but not munus, one remains the pope. That’s how it is. Moreover, when cardinal Sodano heard Benedict XVI reading his “pseudo “ abdication, he straight away replied : “ What a pity, Holy Father, for all the cardinals, that you are abdicating the papacy” and so on. He already had prepared text to read things other than those prepared by Benedict XVI. That is how it all stands.

Then, as we know, Saint Gallen Mafia, who are enemies of the Church, mainly governed by freemasons, those who surrounded the pope and did everything to impede the pope in his decisions and force him to act more liberally instead of conservatively, chose Bergoglio as successor. And we see what have been the consequences of that.

From the beginning Bergoglio has not lived in the apostolic palace, where previous popes before have lived. Bergoglio from the start has not worn red shoes – an apparently unimportant matter – but the red shoes are not simply some insignificant choice between, say, black shoes or red shoes. Red shoes recall the story of Peter’s flight from Rome when he met Jesus and asked “Quo vadis Domine?” (“Where are you going, Lord?”) And Jesus replied: “ I am going back to fight and die for those people, because you are running away. Go back to support those poor martyrs”. Then Peter walked barefoot on the blood of the martyrs, and that is why the Pope wears red shoes. This is not a question of the choice of shoes: this is the symbol of walking on the blood of the martyrs. If the Pope does not wear them, that means he denies this tradition.

And such was the situation.. when most probably the pope could see that he could do nothing in the environment that was so aggressive against him and was doing everything to destroy him, so he gave the power to those who wanted to have it. They have the power, but only the executive power. They have the power of damaging the Church but he, as the real pope, still has the power of the papacy.

And that’s why this prophecy at Fatima that there will be a pope killed and many (many) more will be killed with him, I believe, could apply to Benedict XVI, who is still alive. And as we see, the Devil is getting close enough these days and it may be a year or two away, not more. The whole Church may be destroyed and all the people will be locked up in ghettos for this reason: to prepare them for allegiance to this Antichrist that will come. Therefore abdication of Benedict XVI looks, in my understanding, in this way.

And to add, in 2015, I had already written the letter stating that I reckoned that Benedict’s XVI abdication was doubtful. And that he resigned only because of the external pressures that he may not have revealed, as it happens.. all the more as it was in the past.I already said about when the pope Pius XII didn’t rule the Church in his later years for some time but instead Archbishop Montini did. Then pope Paul VI. Same way Bergoglio can act as a person acting “as a pope”, but the real pope?

Amen

Abdykacja, która budzi wątpliwości?

Arcybiskup Lenga: Chciałbym wejść troszku w historię w ogóle Kościoła katolickiego. I od tego czasu, kiedy Jezus Chrystus, ustanawiając swój Kościół, odchodząc od judaizmu, widząc, że to wszystko nie da się poprawić, Żydzi nie przyjmują go jak Mesjasza, zakłada swój Kościół i wybiera dwunastu apostołów takich, jakich chce. Patrzymy na to, na ten wybór Jezusa Chrystusa apostołów. Wydaje się, że Chrystus jako Bóg mógłby wybrać lepszych, tak po ludzku myśląc. Przecież wybiera takiego, który zdradza Jego – Judasz. Powiedzmy, zdradza za srebrniki, a był w gronie apostołów. Natomiast Piotr, któremu potem powierzył władzę w swoim Kościele, też zdradza Jego. Trzykroć odmawia się od Chrystusa, i to w takich błahych rzeczach, kiedy jakaś tam niewiasta jego pyta: „Czy ty byłeś z nimi, z Chrystusem?” – „Nie, nie, Jego nie znam”. Trzykroć wymawia się, że on zna się z Chrystusem. I jednak Chrystus nie rezygnuje z tego, żeby temu apostołowi w końcu końców przekazać władzę w swoim Kościele. Ale Chrystus, kiedy wybiera jego na Księcia Apostołów, mówi jemu tak: „Piotrze, diabeł chciał was przesiać jak pszenicę. Ja modliłem się za ciebie, żeby nie ustała twoja wiara, a ty, nawracając się, żebyś utwierdzał swoich braci w wierze”. Takie zadanie powierza Jezus Chrystus Apostołowi Piotrowi. Widzimy, że nie był najmądrzejszy. Znaczy, najmądrzejszy i najmocniejszy. I nie wykazał się wiernością, w chwili gdy jeszcze jego nie krzyżowali, nie zabijali, a prosto tylko spytali, czy on zna się z Nim, czy nie. I tak na przestrzeni wieków jeżeli Chrystus wybrał takich słabych, to jednak Kościół znajduje się przy takim słabym, ludzkim elemencie pasterzy, którzy nieraz zdradzali w różnych sytuacjach, które byli i tchórzami, i poddawali się różnym presjom ludzkim. Między herezją, między schizmami, między jakimiś różnymi wypowiedziami. I w historii papiestwa można widzieć masę głupich wyrazów, można widzieć rozpustników papieży. Można widzieć tych, którzy mali (mieli) żony, mali (mieli) dzieci i tak dalej. To pokazuje, że Kościół jest bardzo słaby na elemencie takim, ale ten Kościół musi zaufać Chrystusowi, który jest Głową tego Kościoła. Jeżeli nie zaufa każdy na swoim miejscu, a papież szczególnie, kiedy będzie poddawał się emocjom, kiedy poddawał się tym wszystkim, którzy będą jemu doradzać niewłaściwie. Tak jak będzie doradzać jemu serce napełnione wiarą w Boga. To wtedy nic się nie zmieni w tym wszystkim i zawsze będą błędy i Kościół zawsze będzie okaleczony, ciągle będzie… Nigdy się z tego nie wyleczy. W historii Kościoła byli ci, którzy byli papieżami, potem abdykowali, ale oni, odchodząc do innego stanu, nie papiestwa już, przyjmowali dalej funkcje kardynałów, a nie nosili białej sutanny. To znaczy, nawet w historii papiestwa byli trzej papieże z różnych terytoriów Europy. No, ale był prawdziwie wybrany, a dwa reszty to byli tylko tak pod emocjami, pod ludzkimi krzykami i wrzeszczeniem, byli wybrani na takich, bo każdy myślał sobie, że to ma ludzki wymiar, a nie Boży. Jednak ten, który był po Bożemu wybrany, zawsze miał więcej praw i obowiązków do tego, żeby wykonywać te funkcje. Takie zamieszania był w historii Kościoła. Nie będę teraz mówił lat, to trzeba historyka specjalnego. Ja tylko mówię, naświetlając, jakie rzeczy się dzieją, jakie rzeczy się działy w Kościele. Mamy wielu świętych papieży, szczególnie z pierwszych wieków. Ci, którzy naprawdę byli męczennikami za wiarę, którzy byli zabijani za to, że byli wierni Chrystusowi. A diabeł nigdy nie chciał, by Kościół był przewodnią gwiazdą w tym świecie, wskazywał ludziom drogę do zbawienia. I tak robiąc, powiedzmy, wniosek z tego, co powiedziałem przed chwilą, Kościół jest pobudowany na słabym elemencie, tylko na ludzkim, ale fundament ma Boży. Dlatego te wszystkie upadki pochodzą od tego, że nieraz ci ludzie nie postępują po Bożemu, a postępują po ludzku. Pamiętamy, jak Chrystus, kiedy mocno strofuje Piotra, który Mu mówi, wiedząc, że Chrystus ma pójść do Jerozolimy, tam zginąć, mówi: „Niech chodź tam, Panie”. I Chrystus mu mówi: „Idź precz, diable, ode mnie!” Trzeba myśleć po Bożemu, nie po ludzku. Widzimy jednak pozycję Chrystusa i pozycję Piotra. Dlatego każdy Piotr, następca Apostoła Piotra, raz postępuje tak jak Piotr, kiedy mówi Chrystusowi: „Nie rób tego”. Kiedy Chrystus strofuje i jeszcze się modli za Piotra, wtedy Piotr jest wzmocniony Duchem Świętym. Idzie i głosi. Trzy tysiące od razu się nawracają, kiedy wzmocniony Duchem Świętym. Kiedy niewzmocniony, takie byle co jak my wszyscy, jeszcze gorszy od nas. Ja Chrystusa trzy razy się nie zapierałem przed jakąś babką czy dziadkiem, a Piotr to zrobił. Nie mówię z pychy, że ja jestem mądrzejszy od Piotra, ale tego nie zrobiłem dzięki łasce Bożej. Ale Piotr to zrobił. To znaczy, pokazuje, że jeden może tego nie zrobić, ale nie wiemy, kiedy możemy to zrobić, w jakiej chwili, nawet w lada chwili. Pismo Święte mówi: „Kto myśli, niech pamięta, może upaść”. Dlatego nie możemy się pysznić, tylko polegać na łasce Bożej, którą Pan Bóg obficie chce nam dawać. Widzimy, że szczególnie z czasów tej połowy dziewiętnastego wieku, kiedy masońska loża… Ja pamiętam, że nazywała się Venta. Może inaczej, to nieważne. Z (W) 1820 roku ona postanowiła wszystko zniszczyć w Kościele, zniszczyć Kościół katolicki. Oni mówili tak, że: „My może papieża masonem nie zrobimy, nie łudźmy się na ten czas. Nasze sprawy na sto lat. Ale my tak wejdźmy do seminariów, wyrzućmy starych ludzi, bo ich się nie da nawrócić. Wejdźmy do seminariów z naszymi liberalnymi ideami. Zróbmy wszystko, żeby nasze liberalne idee były w księżach, biskupach, w otoczeniu papieża. I oni będą wpływać na papieża na tyle, że on będzie podpisywał rano czy późno nam wygodne różne postanowienia. No, ale powiedzmy tak, że papież je podpisywał, ale potem z tych wszystkich, którzy w otoczeniu papieża się znajdują, przez te wieki, gdzie masoneria postanowiła zniszczyć Kościół, to rano czy późno stawali się ci kardynałowie, z których potem wybierali papieży. Tak było na początku dwudziestego wieku, kiedy wybrali papieża masona, tylko że na szczęście dekretem i weto (wetem) cesarza austro-węgierskiego nie doszło do jego wstąpienia na tron świętego Piotra i dzięki kardynałowi z Krakowa, który naszeptał na ucho, jeżeli tak można powiedzieć, temu imperatorowi austriackiemu, że nie wolno jego naznaczać na ten tron. I tak się wydarzyło i przyszedł Pius X. Dlatego widzimy, jakie trudne sytuacje nieraz wychodzą w Kościele. Kiedy już masoni triumfują, to nagle jakaś ingerencja jednego z kardynałów może zmienić wszystko na dobrą drogę. Powiedzmy, sobór watykański drugi, który był takim soborem, który wszystko zniszczył, faktycznie boskość Chrystusa. Który zniszczył do szczętu fundamenty Kościoła katolickiego. I za pięćdziesiąt lat widzimy, jaka degradacja Kościoła katolickiego. A to było przeprowadzane przez papieży, którzy właśnie prowadzili sobór watykański drugi. Taka sytuacja, kiedy był Pius XII, trzy lata przed swoją śmiercią on już nie władał, ażeby rządzić Kościołem. Faktycznie wszystko w Kościele, rządy w Kościele wykonywał kto? Wykonywał arcybiskup Montini, następny… Paweł VI, papież Paweł VI. On wykonywał trzy lata władzę w Kościele, wewnętrznym Kościele. Natomiast największym modernistą był kardynał Bea z Niemiec, który spowiadał Piusa XII. I na pewno nie mówię wprost, ale jako hipoteza: mógł wiedzieć jego dążenia i jednak korzystając z tej władzy tak bliskiego stosunku do papieża jednak największe wpływy modernistyczne zrobił. Jeszcze jeden modernista, który był na zewnątrz Kościoła – Kościół jako państwo ma i zewnętrzne stosunki z państwami – który był modernistą i liberałem, Montini spotykał się za trzy lata swojej władzy w Kościele przy byciu już papieża Piusa XII, który już nie wykonywał urzędu, a był taki… Jak to powiedziałeś?

Dziennikarz: P.O.

Arcybiskup Lenga: Pełniący obowiązki. To on spotykał się z najgorszymi tam masonami w Stanach Zjednoczonych. I co on od nich czerpał, to jeden Pan Bóg wie. I wieczność to wszystko okaże, a i Sąd Ostateczny to wszystko okaże. Nie możemy do tego wszystkiego wsiąknąć na tyle, ale jednak nie możemy tego ignorować. I potem, kiedy, powiedzmy, po śmierci Piusa XII miał być wybrany kardynał, nie pamiętam jego nazwiska, włoski kardynał, który był bardzo konserwatywny po linii Kościoła i Chrystusa, natomiast wpływowe organizacje jak na pewno KGB i nie mniej Stany Zjednoczone… Nie wiem, CRU, Centralne Razwiedywatielnoje Uprawlenija (Centralna Agencja Wywiadowcza, CIA), to po polsku nie wiem. Nieważne.

Dziennikarz: Służby wywiadowcze.

Arcybiskup Lenga: Tak, służby wywiadowcze. To tam, kto będzie słuchał, to będzie wiedział, o co chodzi. To znaczy, oni naciskali na tych różnych kardynałów, którzy nie prosto sfrunęli z nieba na ziemię, żeby konklawe zrobić. Oni, każdy był w jakiś sposób inwigilowany w toku swego życia w różnych państwach, czy w Stanach Zjednoczonych, czy w Germanii, czy gdzieś tam w innych miejscach. I oni wtedy zdecydowali nie tego kardynała, a wybrali Jana XXIII. Jak wiemy, Janowi XIII komuniści postawili pomnik we Wrocławiu i nikt tego pomnika jajkami nie zarzuca, nie obrzuca. Natomiast Jana Pawła II obrzucają jajkami, wyśmiewają się z jego nauki i tak dalej. Możemy zrobić wnioski, jeżeli mamy troszku rozumu więcej w głowie czym w innych miejscach naszego ciała. Taka sytuacja w Kościele katolickim istniała. I pierwszy, który pozdrowił Jana XXIII z wyniesieniem na papieski tron, to był Nikita Chruszczow, generalny sekretarz partii komunistów Związku Radzieckiego. To chyba o czymś mówi, że to nie jest tak proste i nic wspólnego komunizm, który był zupełnie bezbożna organizacją, nic wspólnego nie miał z wyborami papieża na pierwszy rzut oka, ale to wszystko było tak, jak było. Następny papież już tylko w swoich memuarach, Jan XXIII wypisał, że on nawet nie wie, dlaczego ten sobór zrobił. Był chory, blisko śmierci i faktycznie rozpoczynając sobór, nie dociągnął do jego zakończenia. Faktycznie robił coś na ślepo i sam nie wiedział, o czym. I w memuarach o tym napisał. Dlatego potem, kiedy przyszedł Paweł VI i dalej kontynuował to wszystko, mógł to wszystko wstrzymać. Jak (niezrozumiałe) mówi Malachi Martin, diabeł postanowił, żeby przy papieżu Pawle VI oddać świat pod panowanie diabła. Wiemy takie z jego wypowiedzi, jak tam były złożone ofiary czy to w bazylice Pawła. I to było 29 czerwca 1963 roku, kiedy Paweł VI wszedł na namiestnika Chrystusa, na tron Piotrowy. I to masoni złożyli, diabłu oddali świat. Przy tym papieżu było im tak powiedziane, że to mają zrobić. A Matka Boża przez siostrę Łucję powiedziała, że papież 60 roku, który będzie, a to był właśnie Jan XXIII, żeby on poświęcił Rosję Niepokalanemu Sercu Maryi. On tego nie zrobił. Natomiast diabli, masoni zrobili poświęcenie świata diabłu przy papieżu Pawle VI. Znaczy, oni widzieli, kiedy to wszystko się zaczyna. Tak jak to było kiedyś w plagach egipskich, kiedy Bóg mówił Aaronowi: „Rzuć swoją laskę”. I stała się wężem. A magowie, czarodzieje egipscy faraonowi też rzucali swoje laski i nie stawały się one wężami. A jak pamiętamy, wąż z woli Bożej pożarł tych innych. Dlatego jeżeliby ci papieże byli poddani doskonale władzy łaski Bożej, nie byłoby tego stanu, do którego my dzisiaj dożyliśmy. I tak sprawy wyglądały przez cały pontyfikat. Potem Paweł VI dziesięć lat to wszystko robił i robił niewłaściwie, zniszczył liturgię. I potem powiedział, że teraz swąd diabła w Kościele. A kto ten swąd wprowadził, jeżeli nie ten sam to zrobił? Znaczy, to papież już, który, powiedzmy, wyrabiał niewłaściwe rzeczy. Dzisiaj jest święty z woli Bergoglio, a nie bez żadnego cudu, który jemu można by przypisać jako cud. To samo Jan XXIII bez żadnego cudu stał się świętym. Nie wiadomo z jakich przyczyn, kiedy do tego, żeby być świętym, trzeba przejść jakieś rzeczy zupełnie inne. Mówię to, co jest wiadomo na całym świecie, Ameryki nie otwieram (odkrywam), to, co jest. Natomiast kiedy był wybrany Benedykt XVI, już chcieli wybrać tego Bergoglio, a nie Benedykta XVI, tylko że ze względu na to, że widzieli, że na pewno jeszcze za wcześnie, że mogą się sprzeciwić różni biskupi na świecie i lud wierny, to jeszcze pozwolili Benedyktowi XVI na pewno z wielkim ciężarem serca ci masoni kościelni i światowi, pozwolili Benedyktowi XVI troszku porządzić w Kościele. Kiedy zobaczyli, że ten jednak nie poddaje się, próbuje się cofnąć i trzymać dalej linię Jana Pawła II, bynajmniej (przynajmniej) na tyle, na ile to się dawało, to oni mu robili wszystkie różne przykrości, szczególnie z Bankiem Watykańskim, z różnymi wypowiedziami, z różnymi… Ignorowali jego na wszystkich szczeblach. Pamiętamy, jak to było, kiedy do Niemiec przyjechał, jak tam ręki nie podawali mu biskupi, pokazywali swoją ignorancję i swoją pychę, w jakiej się znajdują. I w takim stanie, my myślimy sobie: „A, papież, papież”, ale papież potrzebuje też jakiegoś wojska. I generał potrzebuje wojska, nie sam będzie szabelką machał. Dlatego kiedy nie ma tych, którzy byliby wierni jemu, to znaczy, to było, co było. Widzimy, że Benedykt XVI abdykuje, ale kiedy abdykuje, nie był tak zmęczony, żeby tak zmęczony, żeby abdykować. Nie był najgorzej chory, bo dzisiaj, po dzisiejszy dzień jeszcze żyje, nie? Osiem lat pontyfikatu Bergoglio, a on jeszcze żyje i widzi wszystkie skutki swego abdykowania, że ten Kościół jest zniszczony za osiem lat, czym był przy tych papieżach, którzy byli wcześniej przed nim. I kiedy abdykuje, on po łacinie czyta swój tekst abdykacji, jakby abdykacji. I w łacińskim tekście latyniści znaleźli dwadzieścia pomyłek, słownych pomyłek.

Dziennikarz: Gramatycznych.

Arcybiskup Lenga: Gramatycznych, tak. Może, powiedzmy, nie na każdy dzień używał Benedykt XVI łaciny. Może by napisał po niemiecku, na pewno byłoby bezbłędnie. Ale on wypowiedział się przez łacinę. Natomiast kiedy słyszy się jego wypowiedź w łacinie, to tam się mówi, że on odmawia się od wypełniania magisterium (ministerium). Ze względu na co? Na to, że on jest chory, niedołężny, że on już nie może tego wykonywać, a chce, żeby ktoś to lepiej zrobił za niego. Ale on się nie odmawia od munus. Munus to jest obowiązek być papieżem. Powiem tak na przykładzie: jeżeli biskup diecezji jest chory, ale on pozostaje biskupem ordynariuszem, chory na jakiś czas, dopóki się nie ujawni, co z nim będzie dalej, jak choroba będzie się rozwijać, on może powierzyć funkcję wykonania ministerium, nie munus. A ministerium, tego, co on powinien wykonywać, powiedzmy, bierzmowania, nawiedzenia tam parafii i tak dalej, i tak dalej, i tak dalej. Święcenia księży powierzyć swojemu biskupowi pomocniczemu. I to jest właściwe. Wygląda na to, że Benedykt XVI ze względu jeszcze na to, że nosi sutannę białą, pierścień rybaka, na to, że nosi te czerwone buciki, na to, że wszystko papieskie ubrania, nie jest Benedykt XVI ignorantem i nie rozumie, co on robi. Ale jak musi to wszystko, nie mówiąc nikomu po co, na co i za co, zewnętrzne znaki mówią o tym, że coś tutaj jest, gdzieś ten pies zaryty, jak wy mówicie po polsku, tak?

Dziennikarz: Zakopany (pogrzebany).

Arcybiskup Lenga: Zakopany (pogrzebany), pies jest zakopany, który… Na zewnątrz nie da się tego zrozumieć. Natomiast kiedy, pamiętamy, kiedy Jan Paweł II był w ostatnich latach swego pontyfikatu dość chory, to też ci masoni kościelni wiedzieli, że trzeba jego zmienić, bo niedobrze wygląda. Natomiast pamiętamy, jak Jan Paweł II występował na swoich przemówieniach z balkonu świętego Piotra, to, widzieliśmy, miliony tłumów tam było, bo widzieli tego agonizującego, ale mężnego jeszcze męża stanu, który nie poddał się abdykacji, a do końca walczył za to, żeby coś jeszcze przekazać ludziom. I ludzie więcej przychodzili na niego, żeby zobaczyć staruszka, który z okna tej swojej rezydencji mówi do świata słowa Boże. Więcej, czym było młodzieży na potańculkach i śpiewach Michaela Jacksona. Tak niektórzy porównywali te różne proporcje. Natomiast było mówione między Janem Pawłem II i jeszcze kardynałem Ratzingerem, oni prowadzili do tego, że ten, który abdykuje albo chce abdykować od urzędu papieskiego, musi powiedzieć w swojej przedmowie (przemowie): „Zrzekam się munus”. Jak zrzekam się munus, to wtedy zrzekam się i ministerium. A jak zrzekam się ministerium, a nie munus, pozostaję papieżem. Taka, taka jest rzecz, tym bardziej że od razu kardynał Sodano, kiedy słyszał, jak czytał Benedykt XVI swoją jakby abdykację, on od razu zaczął swoje przemówienie: „Jak tam szkoda, Ojcze Święty, wszystkim kardynałom, że ty tutaj zrzekasz się papiestwa” i tak dalej. On już ma zagotowany (przygotowany) teksty czytania innych rzeczy, a nie tamtych, które przeczytane przez Benedykta XVI. Na tym to polega wszystko. Potem, jak wiemy, mafia Sankt Gallen, ci którzy byli przeciwnikami Kościoła, i ci, którzy byli wychowani raczej przez masonów, a nie… Raczej byli ci w otoczeniu papieża, którzy robili wszystko, żeby papież zmieniał decyzje i postępował coraz więcej liberalnie, a nie konserwatywnie, oni wybrali sobie Bergoglio i widzimy, jakie skutki tego wszystkiego. Najpierw Bergoglio nie mieszka w Pałacu Apostolskim, gdzie mieszkali wszyscy papieże wcześniej. Najpierw Bergoglio, który nie nosi czerwonych butów… Niby wzmianka nie tak ważna, ale czerwone buty to nie jest prosto jakiś atrybut, buty czarne, buty czerwone. To jest to, że on pochodzi od Apostoła Piotra, który wraca, uciekał z Rzymu, a Jezus mówi: „Idź z powrotem zbawiać tych biednych męczenników”. A Piotr woła: „Quo vadis, Domino (Domine)?” Mówi: „Idę z powrotem walczyć i umierać za tych ludzi, bo ty uciekasz”. Wtedy Piotr szedł tymi bosymi nogami po krwi męczenników i dlatego jest (są) te czerwone buty. To nie jest prosto symbol jakiegoś tam buta, a to jest prosto symbol tego, że to chodzi się po krwi. Jeżeli tego nie robi, to znaczy, też jest jakaś wymówka, ucieczka z tego wszystkiego. Nie podpisuje się „Pontifex Największy”, „ten, który łączy mosty”, a ten, który prosto Franciszek. To pokazuje też, że wszystkie te jego decyzje, które jest (są) podjęte, które nie pokazują rygoryzmów kościelnych, tylko wciąganie się w ekologię, wciąganie się w Paczamamę i różne „Tutti fratelli”, na płaszczyźnie ziemskiej próbowanie budowania jakiegoś New Age’u, a nie Kościoła katolickiego, niszczenia faktycznie duchowości najwyższej Bożej. To pokazuje, dlaczego dziś, na dzisiejszy dzień jeszcze można uważać, że Benedykt XVI, dopóki żyje, jest tym papieżem. Ja to powiem highly likely, w najwyższym prawdopodobieństwie jest, on jest papieżem. I dlatego kiedy nosi te wszystkie insygnia… I jeszcze jest taka sytuacja: kiedy widzi się, prawdopodobnie widzi się, kiedy papież widział, że nic nie może zrobić z tym otoczeniem, które było tak agresywne przeciwko niemu i tak wszystko robiło, żeby jego zniszczyć, on oddał władzę tym, którzy chcieli ją mać (mieć). Oni mają władzę, ale władzę tylko wykonawczą. Oni mają władzę niszczenia Kościoła, ale władzę ostatniej decyzji ma on jako prawdziwy papież. I dlatego ta fatimska mowa, że będzie papież zabity i wiele (wielu) z nim jeszcze będzie zabitych, jak uważam, może się tyczyć Benedykta XVI, który jeszcze żyje. A jak widzimy, diabeł na tyle zbliża się w dzisiejszych czasach i może to nastąpić rok, dwa, nie więcej. Może być zniszczony cały Kościół i wszystkie (wszyscy) ludzie będą zamknięte (zamknięci) w gettach dlatego, żeby ich przygotować na wierność temu Antychrystu (Antychrystowi), który przyjdzie. Dlatego abdykacja Benedykta XVI wygląda w moim rozumieniu w taki sposób. I jeszcze chcę powiedzieć, że w 2015 roku już napisałem swój list, że mnie się wydaje, że abdykacja Benedykta XVI jest wątpliwa, że on zrezygnował tylko z jakiejś presji zewnętrznych, o których on może i nie mówić, jak to jest nieraz… Tym bardziej jak to było… Już powiedziałem o tym, jak papież Pius XII trzy lata nie rządził Kościołem, a za niego rządził arcybiskup Montini, następny potem papież Pius (Paweł) VI. Tak samo może rządzić Bergoglio. Jak to? P.O.?

Dziennikarz: Pełniący obowiązki.

Arcybiskup Lenga: Pełniący obowiązki papieża, a nie papieżem. Amen.